1990'a kadar her şey iyiydi, fazla iyiydi. Ben altın yıllarım diyorum o tarihe kadar geçen zamanlarıma, yaş ilerledikçe dünyanın aslında zannettiğiniz gibi bir yer olmadığını fark etmeye başlıyorsunuz, sıvaları dökülüyor hayatın, işte o zaman geçmişe özlem başlıyor sanki bir rüyadaymışsınız gibi.
Keşke diyorsunuz dünyayı hep çocukluğumuzdaki gibi algılayabilseydik; saf, temiz ve pembe.